Ο όρος ντάμπια πιθανόν ανάγεται στην τουρκική λέξη  ''dambour'' = επίχωμα, τεχνητός λόφος  (''ταμπούρι'' στα νεότερα χρόνια). Στη Παλιά Πόλη των Χανίων διακρίνονται δύο, η Ανατολική και η Δυτική. Η Ανατολική Ντάμπια  εκτεινόταν γύρω από τη σημερινή οδό Μίνωος  και ακριβέστερα στο ανατολικό άκρο του εσωτερικού των τειχών μεταξύ των οχυρώσεων Santa Lucia (πρώην Ρεγγίνα)  και Porta Sabbionara ( Πύλη της Άμμου). Η Δυτική Ντάμπια καταλάμβανε τη νοτιοδυτική πλευρά των τειχών γύρω από τον ενετικό επιπρομαχώνα Lando/Schiavo ή Αγίου Δημητρίου (απέναντι από το 2ο  Δημοτικό Σχολείο, κοινώς της Βασίλισσας).

Πρόκειται για μια ακόμη συνοικία της Παλιάς Πόλης των Χανίων, ακριβώς κάτω από τη δυτική Ντάμπια. Το τοπωνύμιο σχετίζεται με τη ύπαρξη μίας κρήνης με κρύο νερό που υπήρχε ως τα τέλη του 1960 στην περιοχή και συγκεκριμένα στη διασταύρωση των σημερινών οδών Χάληδων και Μπετόλο. Ο όρος ωστόσο επεκτεινόταν σε όλο το νότιο τμήμα της Χάληδων που επί ενετοκρατίας,  εξαιτίας του μεγάλου μήκους της, ονομαζόταν Μεγάλη  Ρούγα ( Ruga Magistra).

Η Παγκόσμια Ημέρα Μητρικής Γλώσσας τιμάται στις 21 Φεβρουαρίου με σκοπό την προβολή της γλωσσικής πολυμορφίας και τη διάσωση των λιγότερο ομιλούμενων γλωσσών. Ας σημειωθεί ότι από τις  περίπου 6000 γλώσσες που μιλιούνται σήμερα ανά τον κόσμο οι μισές απειλούνται με εξαφάνιση. Πρόκειται κυρίως για γλώσσες ιθαγενών χωρίς γραπτή παράδοση και χωρίς επίσημη αναγνώριση από τα κράτη όπου ομιλούνται.

   Ένα σύντομο αφιέρωμα στη δική μας μητρική γλώσσα, την ελληνική, που τόσο μας παιδεύει με τη δυσκολία της κι άλλο τόσο την παιδεύουμε με τις αστοχίες μας, αποτελεί η παρουσίαση της Αναστασίας Παλιεράκη, μαθήτριας του Γ3.

Στις 22 Φεβρουαρίου γιορτάζεται η Παγκόσμια  Ημέρα  Σκέψης. Πρόκειται για μία Προσκοπική και Οδηγική γιορτή  φιλίας  όλων των προσκόπων αλλά και περισυλλογής σχετικά με τις αξίες και τους στόχους του  παγκόσμιου κινήματος του Προσκοπισμού. Για την ιστορία της οργάνωσης μας πληροφορεί πολύ κατατοπιστικά με την παρουσίασή της η μαθήτρια του Γ3 Ξενάκη Άρτεμις, πρόσκοπος του 3ου Συστήματος Πεζοπροσκόπων Χανίων.

Η Παγκόσμια Ημέρα  για τον  Έρωτα  στις 14 Φεβρουαρίου για το σχολείο μας ήταν μόνο το πρόσχημα για να μιλήσουμε για τη μαγεία του έρωτα στο μάθημα της Λογοτεχνίας. Και παρόλο που ο έρωτας σαφώς δε διδάσκεται,  στην τάξη μιλήσαμε για τα απίθανα συναισθήματα που γεννά και την ανεξέλεγχτη δύναμή του να μεταμορφώνει τη ζωή μας δίνοντας νόημα και χρώμα, χαρά, έμπνευση και προσδοκία. Κουβεντιάσαμε  ακόμη για τον έρωτα  που κάποτε μας προδίδει, μας πληγώνει, μας ακυρώνει κι όμως δίχως του  μπορούμε δύσκολα ή δεν μπορούμε καθόλου. Γιατί είναι στην ανθρώπινη φύση μας να ερωτευόμαστε και να αγαπάμε με το νου, την καρδιά και το κορμί.

   Με αφορμή, λοιπόν, κείμενα ερωτικά ελλήνων και ξένων ποιητών  μαθητές και  μαθήτριες  όλων των τάξεων του σχολείου, περισσότερο ή λιγότερο υποψιασμένοι, κατέθεσαν γραπτά  τις προσωπικές τους απόψεις για τον έρωτα. Από την αυθόρμητη λογοτεχνική τους απόπειρα προέκυψαν ποικίλα κείμενα: μαντινάδες, πεζά και ποιήματα, όλα αξιοπρόσεκτα για την εφηβική φρεσκάδα και ευαισθησία που αποπνέουν .

   Επιπλέον στο μάθημα των Θρησκευτικών στο τμήμα Γ4 προέκυψε το ερώτημα αν ο έρωτας απουσιάζει από τα εκκλησιαστικά κείμενα. Στην απορία των μαθητών/τριών η θεολόγος κ. Δημάκου Τζένη απάντησε με σχετικές αναφορές της χριστιανικής διδασκαλίας και σχολιασμό αποσπάσματος από το άκρως λυρικό Άσμα Ασμάτων.
 

   Στο δε μάθημα των Αγγλικών μαθητές και μαθήτριες επίσης της Γ΄ τάξης είχαν την ευκαιρία να ακούσουν σύγχρονα ερωτικά τραγούδια αλλά και παλιότερες ροκ μπαλάντες δικής τους επιλογής. Μεγάλο ενδιαφέρον είχε η επεξεργασία των στίχων που άλλοτε ήταν εξαιρετικά απλοϊκοί κι άλλοτε εντυπωσιακά ποιητικοί.

  Ολοκληρώνοντας τη διαθεματική, τελικά, προσέγγιση του έρωτα , την ιστορία  του αγίου Βαλεντίνου, αγαπημένου αγίου των ερωτευμένων όλου του κόσμου, μας θυμίζει η παρουσίαση της περυσινής μαθήτριας Μιχαέλας Χαρίση.

 Στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας Β΄ Γυμνασίου, και συγκεκριμένα στην 4η ενότητα (Το σχολείο στο χρόνο), ως άσκηση παραγωγής  γραπτού λόγου ζητήθηκε από τους μαθητές του Β2 να συνοψίσουν  τα σημαντικότερα προβλήματα του σχολείου και να προτείνουν άμεσες λύσεις για τη βελτίωσή του. Από τις ενδιαφέρουσες επισημάνσεις τους για σημαντικές ελλείψεις του σχολείου μας ξεχώρισε η διαπίστωση-πρόταση της μαθήτριας Κοτζαμιχάλη Σοφίας που ονειρεύεται ένα χαρούμενο σχολείο. Πώς; Δεν έχετε παρά να διαβάσετε το κείμενό της.

Μακάρι η ευχή της Σοφίας και σίγουρα και άλλων παιδιών  να γίνει  πράξη από τη σχολική κοινότητα στο κοντινό μέλλον ώστε το  πολύχρωμο σχολείο να εμπνέει χαρά και δημιουργικότητα σε μαθητές και καθηγητές.

Ολοκληρώνοντας το τέταρτο κεφάλαιο (ενότητες 17-23) θυμηθείτε τις σημαντικότερες χρονολογίες του νεοσύστατου ελληνικού κράτους με ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Από τη φιλόλογο Γαλημιτάκη Σμαράγδη.

Η ζωή των αρχαίων Αθηναίων σε ένα σταυρόλεξο: κοινωνικές τάξεις, θέση  άνδρα - γυναίκας, τρόπος ζωής, εκπαίδευση, γιορτές.

Η 4η Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια  Ημέρα κατά του Καρκίνου από τη Διεθνή Ένωση κατά του Καρκίνου. Καθώς η επάρατη νόσος αποτελεί  την πρώτη αιτία θανάτου παγκοσμίως,  οι εκστρατείες ενημέρωσης  των τελευταίων χρόνων δίνουν  ιδιαίτερη έμφαση στην πρόληψη και την έγκαιρη διάγνωση. 

Αντί άλλης πληρέστερης αναφοράς στην ασθένεια του αιώνα, η μαθήτρια του Γ2 Μυλωνάκη Πόπη καταθέτει μύχιες σκέψεις της για τους ανθρώπους που, ενώ έχασαν τη μάχη, μας διδάσκουν να αγαπάμε και να τιμάμε τη ζωή.

Συνοικισμός στην Παλιά Πόλη που οφείλει την ονομασία του στα εργαστήρια κατασκευής μαχαιριών. Πρόκειται για τη σημερινή οδό Σήφακα, όπου ακόμη και σήμερα μπορεί κανείς να αναζητήσει παραδοσιακά  κρητικά μαχαίρια. Παλιότερα ονομαζόταν και Μπιτσακτσίδικα  από την τουρκική λέξη bicak = είδος μαχαιριού της Μέσης Ανατολής.

   Περισσότερες πληροφορίες για την ιστορία του κρητικού μαχαιριού μπορείτε να βρείτε στο άρθρο του Γιάννη Σαματά με βιβλιογραφική αναφορά στο ομώνυμο έργο του Νίκου Βασιλάτου.